2 FEB

Imbolc

Moeder aarde komt langzaam weer tot leven. Alles zit nog “in de buik”, maar het roert zich daar al aardig. Alle zaadjes hebben de informatie die ze nodig hebben om tot wasdom te komen. Hoe zullen de zaadjes ontkiemen? Wat voor vormen zal het gewas aannemen?

Beschrijving
Om een goed beeld te hebben waar we nu eigenlijk zitten, nodig ik je uit om het wiel van het jaar eens te bekijken. We vertrokken een paar weken geleden van de winterzonnewende. Na die wende werden de nachten een beetje minder lang en donker. Veel van ons geloven van vroeger uit dat al het leven begint in het donker. In de baarmoeder van Moeder Aarde vindt een zaadje iets vruchtbaars en start met groeien. Dat moment, die allereerste beweging, door IETS ingegeven, alleen maar mogelijk doordat de voorzienigheid ervoor zorgde dat het kon gebeuren. Het vertrouwen dat het mogelijk kon zijn, omdat het moest. Die eerste beweging, dat is Imbolc. Het allereerste begin van nieuw leven, ontstaan in duisternis. Met Imbolc sluiten we de donkere periode af.

We trokken de duisternis in in November met Samhain, reisden door naar de donkerste dagen rond Midwinter en nu met Imbolc, richten we ons naar buiten. Het is tijd om wakker te worden. We moedigen de zon aan om haar licht te schijnen. We nemen afscheid van het oude en maken plaats voor het nieuwe. Het is een tijd van toewijding en inwijdingen. We zegenen zaden en landbouwwerktuigen, verzamelen stenen voor magisch gebruik. In de keuken werken we met zuivelproducten, zaden en gedroogd voedsel.

We kijken naar onze eigen vormkrachten en naar wat wij kunnen doen in onze tijd om het wiel van het jaar draaiende te houden. Want dat is onze taak. De Flow van de seizoenen volgen. En tegelijkertijd kan die flow alleen gevolgd worden als wij haar aanzwengelen. Als een godin misschien…

Misschien als Brigid, de Keltische godin van de vruchtbaarheid die het leven in haar buik meedraagt. Of als Cerridwen, die in de cauldron, de ketel, roert om de cyclus van geboorte, leven, sterven, dood en wedergeboorte in stand te houden.

De wereld heeft grote behoefte heeft aan rituelen om betekenis te kunnen geven aan de markeerpunten in het jaar die er nu eenmaal zijn. Waarvan we ook voelen dat ze er zijn, maar misschien vergeten zijn waarom dat zo is. Omdat we ze in dit leven nog niet eerder hoorden, maar onze ziel aanvoelt dat het wil horen over de oude verhalen.