Wat betekent Yule?

Op 21 december vindt de winterzonnewende plaats en vieren over de hele wereld mensen de terugkeer van het licht. Precies een half jaar geleden met Midzomer, Litha, vierden we de langste dag. We sprongen over het vuur van de lichte helft de donkere helft in. De dagen werden steeds een beetje korter en langer de nachten.

De gewassen op het land, de bomen de bloemen stopten op dat moment met groeien. Die groeikracht maakte plaats van het laten rijpen van de vruchten. De zaden, knollen, vruchten werden geoogst een paar maanden later, we dankten Moeder Aarde voor haar overvloed en gingen met de steeds donker wordende dagen meer onze huizen in, onszelf in. Het land ligt er verlaten bij, planten stierven ogenschijnlijk en de mist trok op. We voelden hoe de zielen van onze voorouders, onze geliefden, dichterbij ons stonden. In het donker lijkt de dood iets dichterbij te staan. Zo dichtbij soms, dat het moeilijk te geloven lijkt dat het ooit nog weer licht zal worden.

Maar elk jaar weer in die donkerste nacht valt de God, Koning Winter, Koning Eik in slaap in de armen van de Godin, de Donkere Moeder, Moeder Winter, Crone. En omdat na de dood altijd wedergeboorte volgt, wordt tegen de ochtend de zonnekoning geboren. Hij brengt ons hoop. Hij leert ons dat als we rust nemen, we ons al herboren kunnen voelen. Dat als het leven lastig lijkt, verandering altijd om de hoek staat.

Waar wij nu leven werd de wintertijd gezien als de wereld van Vrouw Holle. (Heilig, Hulst, Hulda). Een andere naam voor haar was ‘Bertha’, vernoemd naar de witte berk. Ze is een godin met een spinnenwiel, ze spint ons lot en weeft onze levens. Met elk leven ontstaan er nieuwe mogelijkheden. In het rijk van de Donkere Moeder is alles mogelijk.

Dus…. Als je iets wil veranderen in je leven, iets aan jezelf misschien, is de Winterzonnewende een goede tijd om te werken aan je lot.